WIEDZA KULTUROWA KOBIET I JEJ TRANSFER W WYSIEDLONEJ
I WYKORZENIONEJ WSPÓLNOCIE.

Wiedza kulturowa kobiet i jej transfer w wysiedlonej i wykorzenionej wspólnocie. Perspektywa podmiotowości sprawczej w warunkach strukturalnej nieprzychylności.

Kierowniczka projektu: dr Aleksandra Herman

Projekt finansowany przez Narodowe Centrum Nauki na podstawie decyzji nr DEC-2013/11/D/HS6/04643

Głównym celem projektu badawczego jest rozpoznanie kulturotwórczej podmiotowej sprawczości kobiet w warunkach wykorzenienia i wysiedlenia, na przykładzie społeczności ukraińskiej doświadczonej akcją „Wisła”. W literaturze polskojęzycznej społeczna sytuacja wysiedleńców jest opisana głównie w perspektywie identyfikacji narodowej i procesów zakorzeniania, w badaniach tych przeważa symboliczna perspektywa męska („Ukraińcy”, „Łemkowie”, „wysiedleńcy”, „migranci”, „sąsiedzi”, „działacze”, „kultura ojców”, itp.). Niniejszy projekt przekracza dotychczasowe ujęcia, gdyż eksploruje celowe, jednak niedostrzegane społecznie, zaangażowanie kulturotwórcze kobiet w utrzymanie zbiorowej tożsamości etnicznej i religijnej w szczególnych warunkach zerwanych więzi terytorialnych, kulturowych i sąsiedzkich. W centrum badawczego zainteresowania postawiono kobiecy transfer kultury, zarówno ten prywatny – rodzinny, międzypokoleniowy, jak i publiczny – w szkołach, przez instytucje kulturalne i w ramach działalności politycznej. Międzypokoleniowa zmienność wiedzy kobiet i sposobów jej wykorzystywania ujmowana jest jako skutek dokonywanych translacji w transferze kulturowym, w celu jej dostosowania do zmieniających się warunków politycznych i społecznych. W ten sposób badania dążą do inkluzji doświadczenia kobiet i przełamania dotychczasowej epistemologii z perspektywy mężczyzn.